ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΩ – ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ
(Διασκευή του γνωστού λαϊκού άσματος)
Μου λένε να μην κλαίω, να μην κλαίω, μα τι να κάνω, πώς ν’ ανασάνω
Μου λένε να μην κλαίω, να μην κλαίω, δουλιά μου χάνω, πα να πεθάνω
ΡΕΦΡΑΙΝ: Κούλη, Τσιόδρα, Χαρδαλιά, μας γανώσαν τα μυαλά
Κούλη, Τσιόδρα, Χαρδαλιά, τα γαλάζια τα παιδιά
Μου λένε πόσα κρούσμα-, πόσα κρούσμα-τα κάθε μέρα, όλη τη μέρα
Μου λένε πόσα κρούσμα-, πόσα κρούσμα-τα μετράνε και με χαλάνε
ΡΕΦΡΑΙΝ: Ω τι φρίκη είν’ αυτή, απ’ το βράδυ ως το πρωί
Διασωλήνωμένοι αυτοί, λιώνω ‘γω μπρος την τιβί
Μου λένε φόρα μάσκα, φόρα μάσκα, και τη φοράω, παντού όπου πάω
Μου λένε φόρα μάσκα, φόρα μάσκα, πρέπει, το ξέρω, κι ας υποφέρω
ΡΕΦΡΑΙΝ: Μάτσα-μούτσα ως εδώ, ίσως έχω τον ιό
Μάτσα-μούτσα όχι πια, να γλιτώσει κι η γιαγιά
Μου λένε έχω ευθύνη, έχω ευθύνη, σπίτι άμα μείνω, τι θ’ απογίνω
Μου λένε έχω ευθύνη, έχω ευθύνη για ό,τι γίνει, φάτε στρυχνίνη
ΡΕΦΡΑΙΝ: Λεωφορεία σα σαρδέ- , πρόσφυγε- , μεταναστέ-
Παστωμένα τα παιδιά, με τις μάσκες στα σχολειά
Λεφτά για την Υγεία, την Υγεία, ζητάμε πρώτα, μα τρώμε πόρτα
Λεφτά για την Παιδεία, την Παιδεία, όλο ζητάμε, μας κοπανάνε
ΡΕΦΡΑΙΝ: Δεν υπάρχουμε γι’ αυτούς, νεοφιλέλε άριστους
Δεν υπάρχουνε για μας φράγκα, μόνο κατιμάς
Ο ιός δεν είν’ απάτη, είν’ απάτη, μα άμα τον πάθεις, πιάσε κρεβάτι
Ο ιός δεν είν’ απάτη, είν’ απάτη, μα η βουλή μας οφθαλμαπάτη
ΡΕΦΡΑΙΝ: Έλα αγάπη μου χρυσή, ένα κρούσμα εγώ κι εσύ
Έλα αγάπη μου χρυσή, διασωλήνωσή μαζί
Ένα κρούσμα εσύ κι εγώ, ανταλλάξαμε ιό
Ένα κρούσμα εσύ κι εγώ, ως τον τάφο σ’ αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου